De laatste dagen in India...

Hier zit ik dan, in een i-net cafe. Waarschijnlijk zal dit het laatste berichtje zijn vanuit Inida. Niet te geloven dat het nu aan een eind komt... Nog maar 5 nachtjes, en dan ben ik weer in NL...
Ik kan mijn foto's hier niet uploaden, dus voor deze keer alleen maar een verhaal. Natuurlijk heb ik hele mooie foto's gemaakt, maar die kom je maar bekijken zodra ik terug ben.

Ik heb weer een heleboel bijzondere dingen meegemaakt. Na Deepam, het grote festival hier in Tiru, keerde de rust langzaam terug. De scholen zijn weer begonnen, de meeste mensen zijn weer weg. Wel zijn er veel blanken die hier nu een tijdje blijven hangen. Heel gezellig, zo 's avonds in een restourant. Het lijkt wel of er alleen maar interessante mensen komen hier! Ik maak veel nieuwe vrienden en heb interessante gesprekken met ze. Ook ga ik regelmatig naar een Indier thuis, daar heeft hij veel drums, fluiten en andere muziek instrumenten. Elke avond zijn er mensen die samen muziek maken, jammen. Tot diep in de nacht kan ik hier genieten van alle verschillende stijlen door elkaar. Natuurlijk kan ik mijn eigen muzikaliteid er ook in kwijt.

Vorige week zondag ben ik naar Chennai gegaan. Daar ben ik naar een project gegaan. Dit was een hele mooie dag. HEt is een groot project, wat een Indier is begonnen. Hij was vroeger een straatjongen. Hij werd van de straat afgehaald en hij werd geholpen door een stichting, waardoor hij een kans voor een goede toekomts kreeg. Hij was zo dankbaar dat hij het zelfde wilde doen, maar dan voor mensen met een handicap. Hij nam mensen van de straat in zijn huis en hielp deze mensen. Nu, na 25 jaar, is het een p-roject geworen voor meer dan 2000 mensen met een beperking die van straat zijn gehaald. Ik kreeg een rondleiding van een Nederlandse vrijwilligster. Ook zijn we naar een sloppenwijk gegaan. Het was een indrukwekkende dag!

http://www.helpendehandenindia.nl

Op school merk ik aan de kinderen dat ze het niet leuk vinden dat ik weg ga. Ze komen veel bij me, ook al is er niets. Ze willen gewoon bij me zijn, nu het nog kan... De juffen smeken of ik niet langer kan blijven. Ik mag niet weg. Dit is natuurlijk fijn om te horen, maar het wordt ook lastig om afschijd te nemen. Nog 2 dagen ben ik er, dan sluiten we de mooie periode af met een groot kampvuur in de avond.

Op de Indiase school heb ik gisteren afscheid genomen. Ik heb mijn laatste lessen gegeven. Ik mocht met de juffen meeeten. Ik had zelf niets bij me, maar dat was geen probleem. Ik kreeg van elke juf veel rijst, chapati, igli, vanalles! Ik kreeg het niet eens op, en toen kreeg ik nog meer. En het is onbeleefd om iets af te wijzen... Honger heb je niet gouw hier... Op het eind van de dag gingen de kinderen speciaal voor mij optreden. De gingen dansen en maakten muziek. Ik voelde me erg vereerd. Ook moets ik op het podium komen en ik werd volgens de echte Indiase manier bedankt. Daarna kreeg ik henna op mijn handen.

Vandaag was ik voor het laatst bij het weeshuis. Het was geweldig! Eerst hebben we gedanst. Ik moch meedoen met hun dansles. Dat is nogal moeilijk! Daarna hebben we vriendschapsbandjes geknoopt. Daarna kwam ik niet meer weg. Ik wilde eigenlijk weg, maar toen moest ik nog blijven eten. Ik kreeg een lekkere lunch. Daarna hadden de kinderen nagellak in hun handen en spullen voor mijn haren. Al met al koste het me 2 uur om weg te komen :) Maar het was heel erg leuk! Wat een geweldige kinderen zijn daar. Ik ga ze wel missen hoor...

Nog 2 nachten slaap ik hier in Tiru. Woenstag morgen ga ik met de bus naar Mahabalipuram. Nog even 2 dagen rustig op het strand lopen, voordat ik naar het koude en drukke hollandje kom.

Tot snel allemaal!

Warme groet...

Shanty...